Verhalen uit de praktijk

Echtscheiding – man (39 jaar), vrouw (39 jaar) met twee kinderen van 6- en 3 jaar

Na een relatie van 15 jaar besluit de man om te scheiden. Hij heeft een horecazaak en is dus veel, vooral in de avonden en weekenden aan het werk. Zij neemt vooral de zorg van de kinderen op zich. Om die reden heeft zij haar parttime baan opgezegd.Tijdens het eerste mediationgesprek ontstaat er al direct een gekift tussen beiden. Zij verwijt hem er nooit te zijn geweest voor de kinderen en vraagt zich af hoe hij het contact na de scheiding met de kinderen gaat invullen. Hij is ook duidelijk geïrriteerd, omdat zij haar baan heeft opgezegd en de financiële last nu helemaal op zijn schouders rust.

Als ik aan de vrouw vraag waar haar zorg zit, blijkt dat ze graag zou willen dat hij zijn rol als vader inneemt. Omdat hij deze rol tijdens de relatie niet voldoende heeft vervuld, is ze bang dat hij dit na de scheiding zeker niet zal kunnen waarmaken. Bij hem ligt een financiële zorg. Hij heeft net een nieuwe zaak en is bang dat als hij een hoge kinderalimentatie moet gaan betalen, hij het hoofd niet boven water kan houden.Door het verwijt anders te formuleren, namelijk als een zorg of een behoefte, komt de boodschap veel beter over op de ander. Het gesprek wordt veel constructiever. Uiteindelijk zijn deze ex-partners er in geslaagd een contactregeling op maat tussen de man en kinderen met elkaar af te spreken.

De man wil scheiden. De vrouw heeft het er erg moeilijk mee. De man voelt zich duidelijk schuldig en is daardoor introvert in het mediationgesprek. Hoe verdrietiger de vrouw is, hoe stiller de man wordt.

Buiten de mediationtafel om praten ze niet met elkaar, of alleen over ‘koetjes en kalfjes’. Dat brengt met zich mee dat tijdens de mediation de emotie er vooral bij de vrouw uit komt. Het is belangrijk om die emotie lucht te geven. Ik laat de vrouw haar verdriet uiten. Dat is op dat moment voor allebei ongemakkelijk, maar geeft daarna een opluchting. Tijdens het tweede en derde gesprek is er voldoende ruimte om tot goede financiële afspraken te komen.

Arbeidsmediation – conflict tussen directeur en secretaresse

De secretaresse was in conflict geraakt met een collega-secretaresse. Aangezien de dames op dezelfde werkplek werkten en elkaar dus dagelijks zagen, maar het conflict niet echt onderling hadden uitgesproken, escaleerde de situatie tussen beiden. De ene  secretaresse meldt zich daardoor ziek. De directeur laat de secretaresses weten dat zij dit conflict zelf als volwassen mensen moeten oplossen met elkaar. De directeur en de secretaresse die zich had ziek gemeld zitten uiteindelijk aan de mediationtafel. Het onderhuidse conflict heeft dan inmiddels ruim een half jaar geduurd. De secretaresse voelt zich niet gezien door de directeur; zij is letterlijk ziek geworden van het conflict met haar collega en vindt dat de directeur had moeten ingrijpen. De directeur vindt dat de secretaresse haar eigen verantwoordelijkheid hierin had moeten nemen en zelf het conflict met haar collega had moeten uitspreken.

Beiden hebben een punt, maar door aan de eigen overtuiging vast te houden, hadden ze het vertrouwen in de ander verloren. Dit inzicht gaf de ruimte om te praten over een oplossing. Uiteindelijk heeft de secretaresse er voor gekozen om het bedrijf met een voor haar acceptabele financiële regeling te verlaten. Dit mediationtraject heeft precies één maand geduurd. Een formeel ontslagtraject had tenminste drie maanden in beslag genomen en bovendien de onderlinge verhoudingen verder verhard. De secretaresse heeft nu goed afscheid kunnen nemen en binnen het bedrijf is de rust snel teruggekeerd.